
Μπούνα τζούα ντι ανάλτου μούντσι (Καλημέρα από τα ψηλά βουνά)
...Τα ρυάκια που κελάρυζαν ήρεμα, έγιναν χείμαρροι ορμητικοί που παρέσερναν τα πάντα. Ποτάμια λάσπης και φερτών υλικών σάρωναν στο πέρασμά τους ό,τι βρισκόταν μπροστά τους: κορμούς, δέντρα αιωνόβια, ακόμα και μηχανήματα έργου