Γιατί εκεί ; Γιατί έτσι…!

Μια σειρά από μελέτες έχουν δημοσιευτεί για την περιοχή που βρίσκεται στα ανατολικά του αεροδιαδρόμου του αεροδρομίου Μακεδονία στην πόλη Θεσσαλονίκη. Τα αποτελέσματα των μελετών, τα συμπεράσματα, οι κατευθυντήριες ιδέες για την δυνατότητα ή την απαγόρευση οποιασδήποτε επέμβασης στην περιοχή είναι αντιφατικά. Φυσικά, στην μία πλευρά τακτοποιούνται οι μελέτες που καταλήγουν στο γενικό συμπέρασμα της υποχρεωτικής ολικής υποχώρησης του τεχνικού πολιτισμού, της τρέχουσας οικονομικής τακτικής, του παρόντος μοντέλου-παραδείγματος, σχέσης-σχέσεων με το περιβάλλον, από την περιοχή. Δεν αγγίζουμε ούτε επεμβαίνουμε, δηλαδή, με κανέναν τρόπο στο εγγύς και ευρύτερο οικοσύστημα. Αφήνουμε τον χρόνο και τις φυσικές εκφράσεις, το ποτάμι, την θάλασσα, τα ενεργά συστήματα χλωρίδας και πανίδας να ορίσουν την ταυτότητα του τόπου και των τοπίων του. Ελέγχουμε, παρατηρούμε, επισκεπτόμαστε, σε πολύ μικρούς και ελεγχόμενους αριθμούς, απολαμβάνουμε, εκπαιδεύουμε, ωριμάζουμε στην πειθαρχία των επισκέψεων, των απολαύσεων του φυσικού αποτελέσματος. Από μακριά και ακόμη μακρύτερα.

Στην άλλη πλευρά τακτοποιούνται οι αντιδραστικές, καταστροφικές, συντριπτικές μελέτες ‘’ανάπτυξης’’ της περιοχής με κύριο ‘’πολιορκητικό κριό’’ ένα ασήμαντο, άσχετο, κακό, ύπουλο έργο που μπορεί να πραγματοποιηθεί οπουδήποτε αλλού στην περιφέρεια της πόλης, τόσο σε περιοχές ελεύθερες από φυσικές υποχρεώσεις, κατεστραμμένες, δηλαδή, από την άτακτη, χωρίς πρόγραμμα, αστική επέκταση. Περιοχές χωρίς σχεδιασμένη, επαρκή αστική ταυτότητα, χωρίς αστικό ενδιαφέρον. Αλλά και σε υπάρχουσες διαθέσιμες υποδομές, το απεριόριστο κτιριακό απόθεμα των ανενεργών εργοστασίων τόσο στο εσωτερικό της πόλης όσο και στην βαριά βιομηχανοποιημένη δυτική πλευρά.

Η εξαιρετική στρατηγική απώλεια σημασίας (σημασιών) και νοήματος (νοημάτων) απαραίτητων για την δημιουργία εύρωστου πολιτικού δυναμικού αντίστασης καθορίζεται από την έλλειψη τακτικής φιλοσοφικής σχέσης των πολιτών της πόλης Θεσσαλονίκη αλλά και των πολιτών όλων των ενεργών κοινοτήτων στην περιοχή με τα ουσιώδη της περιβαλλοντικής ισορροπίας ως ολοκληρωμένο σύστημα όρων, περιγραφών, εμπειριών, αισθητικής επίγνωσης και απόλαυσης.

Η αδυναμία δηλαδή να απολαύσουμε, έμπειροι, έμπειρες και δυνατοί/δυνατές ανιχνευτές της ουσίας των τόπων και των τοπίων τους. Να απολαύσουμε, συνεπαρμένοι, συνεπαρμένες, την αισθητική ύπαρξη, μπροστά μας, γύρω μας, κάθε πρωί, απόγευμα και δειλινό, των αλόφιλων λοχμών, των αλοφυτικών λιβαδιών, των λευκών θινών, των καλαμιώνων, των λοχμών με αρμυρίκια, των αλμυρόβαλτων. Ώστε να διεκδικήσουμε την παρουσία μας σε εκείνα τα σημεία και με εκείνους τους ευρηματικούς ασφαλείς τρόπους ώστε να αναγνώσουμε σωστά, στον σωστό χρόνο, την έκφραση των υδροπεριόδων στην περιοχή, σε ολόκληρη την λεκάνη απορροής του ποταμού Ανθεμούντα.

Η περίπτωση του Παράκτιου Έλους Περαίας (Θεσσαλονίκη) δεν είναι η μοναδική, είναι όμως ιδιαίτερα σημαντική για την ευρύτερη στρατηγική ανώμαλης, παράνομης, αντι-κοινωνικής, καταστροφικής επέμβασης στην οικολογία της εγγύς και ευρύτερης αστικής επικράτειας, στην γενική περιοχή ειρηνικής και επιθυμητής, ασφαλούς ολοκληρωμένης σύστασης ζωής. Η ιδέα της τοποθέτησης ενός συγκροτήματος (συστάδα κτιρίων και διαμορφώσεων χώρου) ‘’πόλου καινοτομίας’’ στο εσωτερικό μιας περιοχής υψηλής φυσικής και πολιτικής σημασίας δεν είναι, οπωσδήποτε, καινοτόμος ούτε σημαντική.

Η σύνδεσή της με την χυδαία γενική τακτική προπαγάνδα για την ‘’ανάπτυξη του τουρισμού’’ δεν έχει καμία σχέση με την ανάπτυξη, την πρόοδο, το μέτρο της επισκεψιμότητας (‘’τουρισμός’’) σε ένα τόπο ώστε αυτή, κάθε παρόμοια επίσης πολιτική, οικονομική (=οικολογική) και αισθητική πρόοδος-ανάπτυξη να μοιράζεται σωστά και ομοιογενώς στο σύνολο του πληθυσμού όπως ορίζει και ορίζεται από την κατά λέξη και σημασία δημιουργία της έννοιας. Όχι ως αμοιβή οικονομική αλλά ως διαρκής αμοιβή υψηλής αισθητικής απόλαυσης, χαράς, συνείδησης της σχέσης των υπερασπιστών του χώρου, των τόπων και των τοπίων του, που είναι αποκλειστικά ασφαλή και δικά μας.

Πολύ περισσότερο που αυτή η πλαστή ανάγκη, η ψεύτικη τεχνιτή τακτική κατάληψης και καταστροφής προστατευόμενης περιοχής μπορεί, ναι, μπορεί, να εξυπηρετηθεί από την χρήση τόσο του ανεκμετάλλευτου κτιριακού δυναμικού των ανενεργών εργοστασίων εντός της πόλης (Υφανέτ, Αλυσίδα, Αλατίνη, Φιξ,), των εγκαταλελειμμένων κτιρίων στα οικόπεδα των στρατοπέδων, στα δεκάδες βιομηχανικά μεταλλικά κουφάρια στην περιοχή της Σίνδου, στα εκατοντάδες εγκαταλελειμμένα κτίρια τόσο στα δυτικά όσο και στα ανατολικά της μητροπολιτικής επικράτειας. Ακόμη περισσότερο, επειδή είναι εύλογη και ευφυής η ιδέα πως ένας ‘’πόλος καινοτομίας’’ πρέπει να είναι ολοκληρωτικά ψηφιοποιημένος άρα τακτικά διασπαρμένος σε μικρότερες μονάδες λειτουργίας τόσο στο εσωτερικό της πόλης όσο και στην περιφέρειά της, χωρίς κανένα λειτουργικό και διοικητικό υπόλοιπο.

Η επιλογή αυτής της περιοχής, δίπλα στο διεθνές αεροδρόμιο της πόλης, κόμβο συγκοινωνίας και μετακίνησης εκατομμυρίων επισκεπτών στον κύκλο των εποχών δεν είναι τυχαία. Πρέπει να συνδεθεί σωστά με το ευρύτερο σχέδιο ανάπλασης, επέμβασης, πολιτικής και οικονομικής εργολαβικής-επενδυτικής επίθεσης σε ολόκληρο το μέτωπο του Θερμαϊκού κόλπου. Σχέδιο και προοπτική που ανακοινώθηκε δημόσια από τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας. Σχέδιο μεταμόρφωσης της ακτογραμμής σε εκτεταμμένη και ‘’υπερ-σύγχρονη’’ ζώνη κατοίκησης, υπερ-πολλαπλάσια του εμβαδού της περιοχής ‘’Ελληνικό’’ στον νομό Αττικής. Έτσι θα επαληθευτεί και η ανάλογη ανακοίνωση του υπουργού τουρισμού της διοίκησης της χώρας που πρότεινε το 2023, στην ακμή της έλλειψης ενέργειας στην βόρεια Ευρώπη, ιδιαίτερα στην χώρα Γερμανία, την δυνατότητα ‘’φιλοξενίας’’ χιλιάδων συνταξιούχων πολιτών στην νήσο Κρήτη. Εκεί όπου οι συντάξεις είναι αρκετές για την διαμονή τους τον χειμώνα. Μπορούμε, λοιπόν να υποθέσουμε, γιατί όχι, πως αυτός είναι ο σκοπός της αναγνωριστικής εφόδου στην περιοχή ‘’Τσαϊρια’’.

Εάν πραγματοποιηθεί η πρώτη κατασκευή θα ακολουθήσει ο Αρμαγεδδών μιας εκτεταμένης καταστροφικής υπερβολικής ανοικοδόμησης χωρίς μέτρο και ρύθμιση. Η ανεξέλεγκτη, χωρίς όριο και ισορροπία, κατασκευαστική-επενδυτική επίθεση, δοκιμάζει τον πρώτο Δούρειο Ίππο της.□