Μητροπολιτικές Περιοχές σε αναζήτηση λειτουργικών μοντέλων για το χώρο και την αυτοδιοίκηση

"Υγιείς πόλεις". Αυτό είναι ένα από τα πλέον σύγχρονα μηνύματα των Ευρωπαίων πράσινων. Πόλεις δηλαδή που καταπολεμούν την απορρύθμιση, το δυσνόητο και μη λειτουργικό αποτέλεσμα, επιδιώκοντας το "συντονισμό", την εξοικείωση του ανθρωπο-χώρου με τον αστικό χώρο.

Αναδημοσίευση από το τεύχος της ΟΙΚΟΤΟΠΙΑΣ #7 (34), Β’ περίοδος Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1998.

Το ερώτημα της οργάνωσης και λειτουργίας του δικογκωμένου αστικού χώρου αποτελεί διαρκή αιχμή επικαιρότητας. Ιδιαίτερα στον ελλαδικό αστικό χώρο όπου κατά κανόνα ο πολεοδομικός ιστός είναι ασυνεχής, δυσμεγέθης και δυσνόητος, εχθρικός εντέλει για τον πολίτη – κάτοικο, για το διερχόμενο, τον επισκέπτη.

Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη διεκδικούν επαξίως το χαρακτήρα της μητροπολιτικής περιοχής, καθώς συγκεντρώνουν τα απαραίτητα χωρικά και πληθυσμιακά μέτρα. Μητροπόλεις που υπάρχουν ωστόσο από ένα πλέγμα συνδρόμων: ασυνέχεια, δυσαναλογία μεγεθών, ασπόνδυλη οργάνωση και δυσνόητη λειτουργία.

issue7-2_ΣΑΚΙΩΤΗΣ_μητροπολιτικές-πόλεις-1

□

Σημείωση: το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τεύχος της ΟΙΚΟΤΟΠΙΑΣ #7 (34), Β’ περίοδος Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1998.

Post Views: 98