Μας συγχωρείτε γι΄ αυτές τις ακατάστατες πρασινάδες, αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμη η μελέτη της αφαιρέσεώς των, οπότε θα μεταφερθούν μακράν των ζωνών εμφανίσεως, σε ειδικές κρυφές περιοχές που θα ονομάζονται "πνεύμωνες", αλλά που θα είναι κρυφοί και αθέατοι, όπως είναι σ΄ ένα αρχοντικό σπίτι το λεβητοστάσιο του καλοριφέρ, οι ηλεκτρικές κουζίνες, τα ψυγεία και όλα τα μηχανήματα του "κομφόρ".
Χωρίς πολλά σχόλια, το “αιρετικό” κείμενο του Γιάννη Τσαρούχη παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον. “Ο μέγας Αρχων του ελληνικού τοπίου είναι ο βράχος”. “Το πράσινο πρέπει να φυτεύεται εκεί που δεν καταστρέφει το βράχο”. (!!!) Μπορεί η ρήση αυτή να ακούγεται προκλητική αλλά αποτελεί μια αισθητική – και όχι λειτουργική – σύλληψη του “ελληνικού χώρου”. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο τεύχος 1 του 1966 του περιοδικού “Ελληνικά θέματα”, κατόπιν αλιεύτηκε από τον Σάκη Κουρουζίδη, μέσα από το αρχείο της Ευώνυμου Οικολογικής Βιβλιοθήκης και αναδημοσιεύτηκε στην ΟΙΚΟΤΟΠΙΑ, στο τεύχος #7 (34), Β’ περίοδος Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1998.
Όπως γράφει ο Τσαρούχης:
Μας συγχωρείτε γι΄ αυτές τις ακατάστατες πρασινάδες, αλλά δεν έχει τελειώσει ακόμη η μελέτη της αφιρέσεώς των, οπότε θα μεταφερθούν μακράν των ζωνών εμφανίσεως, σε ειδικές κρυφές περιοχές που θα ονομάζονται “πνεύμωνες”, αλλά που θα έιναι κρυφοί και αθέατοι, όπως είναι σ΄ ένα αρχοντικό σπίτι το λεβητοστάσιο του καλοριφέρ, οι ηλεκτρικές κουζίνες, τα ψυγεία και όλα τα μηχανήματα του “κομφόρ”.
Ασφαλώς έχουμε ανάγκη πρασίνου. Ό, τι έχει γραφεί από ιατρούς, δασολόγους, μετωρολόγους και οικονομολόγους, σχεδόν με πείθει, ότι είναι απαραίτητο να υπάρχουν δάση και να προστατεύονται τα υπάρχοντα.
Κοιτάξτε τα παλαιά σχέδια των περιηγητών, πριν αρχίση η τουστική δενδροφύτευσις. Τί χαρακτήρας, τί ευγένια τοπίου; Τώρα; παρελθόν όλα αυτά. Χαμένη η Επίδαυρος. Περιμαντρωμένη με άθλιους σωμιέδες που υποτίθενται αθέατοι, και πλημμυρισμένη στο παράταιρο λουλουδάκι. Τ’ Αναφιώτικα, διακοσμημένα αφόρητα κι αυτά, με κυπαρισσάκια κι άλλα ψωριάρικα δενδράκια κι από κάτω μια επιγραφή: ” Ο Δήμος Αθηναίων και οι Φίλοι των Αθηνών”. Αν έχη τέτοιους φίλους αυτός ο τόπος, τι τους θέλει τους εχθρούς!”
Σεβαστή νεύρωσις βέβαια, η μανία για το πράσινο, αλλά όχι στις ζώνες εμφανίσεως , όπου φυσικά βασιλεύει ο μέγας άρχων του ελληνικού τοπίου, ο βράχος.
Ο ελληνικός δρυμός, είναι τα ελληνικά βράχια. Το πράσινο πρέπει να φυτευτεί εκεί που δεν καταστρέφει τα βράχια. Αυτές είναι οι αθάνατες γλυπτικές της φύσεως που θα δίδουν στον αιώνα τον χαρακτήρα στον τόπο μας. Το πράσινο πρέπει να μπαίνη αλλού. Δίπλα σε βράχια ή διπλα σε αρχαία ερείπια, και, όπου μπη, πρέπει να μπαίνη αφού βασανισθεί πολύ. Εδώ όμως υπάρχει η κακογουστιά του πέμπτης κατηγορίας σταθμάρχη που διακοσμεί με γεράνια και άλλα φανταχτερά φυτά τον σταθμό του, για να πάρη πρώτο βραβείο. “
Συμπέρασμα: Πολλά ζώναι εμφανίσεως εις την Ελλάδα πρέπει να έχουν ως ιδανικόν πολύ περισσότερο τον βραχόκηπο, παρά την ανατιαισθητική ακαταστασία που δημιουργεί η υστερική μανία προς το πράσινο.
Εκδήλωση για την παρουσίαση προτάσεων και ιδεών που έχουν επηρεάσει την αισθητική του χώρου και τις πολιτικές αναμόρφωσης αστικών επικρατειών με σκοπό την χαρούμενη, γαλήνια και ειρηνική ζωή των πολιτών.
Τα συναντάμε σε πάρκα και κήπους, δενδροστοιχίες αλλά και αναδασώσεις, σε όλη την Ελλάδα. Είναι τα ξενικά ή εξωτικά (μη ιθαγενή) δέντρα και θάμνοι και ένα νέο ηλεκτρονικό βιβλίο μας παρουσιάζει τα
Παραθέτουμε την παρέμβαση της Οικοτοπίας στη δημόσια διαβούλευση που έληξε χτες, 4 Μαΐου 2023, επί της ΣΜΠΕ (έκδοση 2η) και της Τεχνικής έκθεσης καταγραφής των οικολογικών χαρακτηριστικών και των περιβαλλοντικών δεικτών για
Σε μια πόλη όπου η καινοτομία λιμνάζει, απαιτείται η ίδρυση Τεχνολογικού Κέντρου Καινοτομίας, πού αλλού; σε μια υγροτοπική περιοχή! Αυτό κι αν είναι καινοτομία!
Με αφορμή την γενική δημόσια συζήτηση για την πόλη επεξεργαστήκαμε ένα σύστημα προτάσεων για την πόλη της Θεσσαλονίκης που ρημάζεται πολιτικά και λειτουργικά ήδη από το μέσο του 20ου αιώνα και περιορίζεται
Η βίαιη θεαματική επιβολή της τεχνικής-αισθητικής συνθήκης και των συνοδών ιδεών για την υιοθέτηση και την ανεξέλεγκτη χρήση οχημάτων (μηχανών) από την αρχή του 20ου αιώνα έως σήμερα μπορεί να τερματιστεί σύντομα.
Οι βασικοί πολιτικοί και αισθητικοί-φιλοσοφικοί άξονες που περιέγραψαν οι τρεις ομιλητές στην πρόσφατη ημερίδα με θέμα “Το δάσος στην Έκθεση” που διοργάνωσε το περιοδικό Οικοτοπία, στον Πολυχώρο Πολιτισμού ΕΝΕΚΕΝ, το Σάββατο 1η
Πως λειτουργούν οι αντιπλυμμηρικές μεγαλουπόλεις της Κίνας; Επιτρέπουμε στο χώμα κάτω από μια αστική περιοχή να έρθει σε εκτεταμένη επαφή με την επιφάνεια, έτσι ώστε να απορροφάει όσο το δυνατόν περισσότερο νερό